Παρότι η ομάδα προηγήθηκε στο 90ό λεπτό, κατόρθωσε να προσθέσει ακόμα μια δυσάρεστη εμπειρία στις όσες μέχρι τώρα έχουμε ζήσει σαν οπαδοί, δεχόμενη γκολ στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων, ενώ η γενικότερη εικόνα του ΑΡΗ και σε αυτό το ματς, ήταν η απίστευτη έλλειψη σταθερότητας από διάστημα σε διάστημα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Όπως, βέβαια, χαρακτηριστική ήταν και η φιγούρα, ή μάλλον καρικατούρα, του Μάνταλου, ο οποίος φρόντισε να ακολουθήσει πιστά τη νέα «μόδα» στα παιχνίδια του ΑΡΗ, «μόδα» που «αντικατέστησε» επάξια τα κανονικά γκολ που ακυρώνονται και τα πεντακάθαρα πέναλτι που δεν δίδονται και έχει να κάνει με τις καλά κρυμμένες κάρτες για τους αντιπάλους μας, οι οποίοι θα έπρεπε σχεδόν σε κάθε περίπτωση να τελειώνουν τους αγώνες τουλάχιστον με έναν παίκτη λιγότερο, όμως τελικά ο ΑΡΗΣ είναι αυτός που τιμωρείται με αστείες και ανύπαρκτες αποβολές, όπως και η μόνη ομάδα που βλέπει τους παίκτες της να πέφτουν κάτω από αντικανονικά μαρκαρίσματα, τα οποία μετατρέπονται ως διά μαγείας σε «παίζετε».
Ο Μάνταλος έβαλε και τη δική του «πινελιά» σε όλο αυτό το σιχαμένο σκηνικό, αφού μετά το 1-1 προσπαθούσε απροκάλυπτα να σπρώξει τη Λάρισα προς την περιοχή του ΑΡΗ, με φάουλ όχι απλά που δεν υπήρχαν, αλλά διεκδικούν το βραβείο για την καλύτερη εφεύρεση της χρονιάς, όπως και τοποθέτησε και το (άπλυτο) «κερασάκι» της όλης «τούρτας» (όχι αυτής που είχαμε σβήσει για την «επέτειο» των πέναλτι) στις καθυστερήσεις, όταν τέσσερις (4) παίκτες του ΑΡΗ είχαν βρεθεί φάτσα με την εστία και αυτός έτρεξε μάνι-μάνι να σφυρίξει τη λήξη, παρότι είχε επιτευχθεί γκολ στη διάρκεια του εξτρά χρόνου και έπρεπε αυτός να παραταθεί.
Όσο στα της ομάδας, το μήνυμά μας είναι σαφές. Οι ποδοσφαιριστές που έχουν την απίστευτη τιμή και ευλογία να φορούν τη φανέλα της πιο ένδοξης ομάδας της Βόρειας Ελλάδας και της ομάδας της οποίας οι οπαδοί έχουν γραφτεί και με «βούλα» στο πάνθεον εκ των πλέον πιστών και τρελαμένων σε όλον τον πλανήτη, όχι απλά οφείλουν, αλλά είναι 1.000.000% ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να δείξουν πάθος για εμάς σε όλα τα παιχνίδια και σε όλη τη διάρκεια καθενός από αυτά, αλλιώς είναι σίγουρο ότι θα νιώσουν φόβο απέναντί μας.
Το ματς στη Λάρισα ξεκίνησε με τον ΑΡΗ να βρίσκεται αλλού. Λίγο πριν από τη συμπλήρωση του πρώτου τετάρτου, η μαλθακότητα αυτή είχε ως αποτέλεσμα το 1-0 εις βάρος μας.
Μετά το 20λεπτο ο ΑΡΗΣ φάνηκε για πρώτη φορά να υπάρχει στον αγωνιστικό χώρο, με το σουτ του Μενδρινού που πέρασε ελάχιστα άουτ. Επτά λεπτά αργότερα ο Μπομπαντίγια βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση, αλλά το πλασέ του κόντραρε σε σώμα αμυνομένου και η μπάλα πέρασε κόρνερ, στην εκτέλεση του οποίου Τσέζαρεκ και Παπαζαχαρίας δεν κατάφεραν να σκοράρουν.
ΓΚΟΛ: Ο ΑΡΗΣ είχε αρχίσει να πατάει στο γήπεδο όπως θα έπρεπε από το πρώτο σφύριγμα του Μάνταλου και η πίεση αυτή είχε ως αποτέλεσμα το 1-1 από τον Ντανίλο στο 34ο, μετά από δυνατό σουτ του Πορτογάλου που δεν άφησε κανένα περιθώριο στον αντίπαλο τερματοφύλακα.
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με τον ΑΡΗ να βρίσκεται και πάλι αλλού. Η μόνη καλή στιγμή στο ημίωρο της επανάληψης ήταν το δυνατό σουτ του Φατί που πέρασε ελάχιστα άουτ, ενώ η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Μπομπαντίγια στο 75’ είχε ως αποτέλεσμα το 1-1 να διατηρηθεί μέχρι το προτελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας.
ΓΚΟΛ: Στο 90’ ο Μπομπαντίγια έβαλε μπροστά τον ΑΡΗ με σουτ που κατέληξε στα δίχτυα έχοντας κοντράρει σε σώμα αμυνομένου και ενώ όλα θα έπρεπε να οδηγήσουν στο «τρίποντο» της νίκης, ήρθε η ισοφάριση των γηπεδούχων στο 90+3’, μετά από τη γενικότερη έλλειψη ποδοσφαιρικού τσαμπουκά που αποτελεί μόνιμο «βραχνά» στο αγωνιστικό τμήμα.
Η αντεπίθεση του ΑΡΗ στο τέλος κόπηκε με το έτσι θέλω από τον Μάνταλο, το ματς ολοκληρώθηκε με το ισόπαλο 2-2 και δεν χρειάζεται πλέον να προσθέσουμε κάτι άλλο για τις εναπομείνασες έξι αγωνιστικές (αρχής γενομένης από το ματς με τη γριά), πέρα από αυτά που έχουμε ήδη πει και πολύ περισσότερο, ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ δικαιωματικά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου