Το ‘πε ο Δήμας το… παλικάρι σε δηλώσεις του στον Σέντρα FM. Ήταν ειλικρινής. Έβγαλε τα εσώψυχα του και φανέρωσε το λόγο ύπαρξης τους. Να κερδίζουν τον ΑΡΗ. Αυτό που τόσα χρόνια έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε ότι έχουν σαν στόχο οι… αξιαγάπητοι συμπολίτες μας, ήρθε ένας οπαδός της συγκεκριμένης ομάδας και το δήλωσε χωρίς περιστροφές. Δεν κρύφτηκε ο άνθρωπος και εξέφρασε με… απόλυτη ειλικρίνεια αυτό που όλοι μας γνωρίζουμε ότι ισχύει, διαχρονικά, πλην «Λακεδαιμονίων».
Ποιοι είναι οι «Λακεδαιμόνιοι;». Μα ποιοι άλλοι, φυσικά, από τους γνωστούς «Μακεδονομάχους» της πλάκας. Αυτοί που θέλουν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι… ξέφυγαν! Με το μυαλό τους, βέβαια. Έχουν «φύγει» από την πόλη και δεν ασχολούνται με τον ΑΡΗ ! Ποιοι είναι οι κατά φαντασία, αντίπαλοι τους; Ποιοι είναι οι εχθροί; Αυτοί που… δεν το ξέρουν! Η Αθήνα, δηλαδή. Στην πρωτεύουσα δεν το ξέρουν, αλλά αυτό δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Σημασία, έχουν οι ανεμόμυλοι του Θερβάντες που θα πρέπει να επινοηθούν. Ο αόρατος εχθρός, ο αόρατος πόλεμος.
Η Αθήνα, λοιπόν, το επίκεντρο του αόρατου πολέμου τους. Μόνο που αν αυτή η Αθήνα είχε στόμα και μιλιά, άλλα θα μας έλεγε. Άλλα είναι τα «μαντάτα». Θα ξεκινούσε η εξιστόρηση από την ίδια χρονική αφετηρία που και οι ίδιοι ορίζουν. Από τότε που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο (από τότε, δηλαδή, που τους εμφάνισαν στο προσκήνιο). Από τα τέλη της δεκαετίας του 60 και τις αρχές του 70.
Από την «χούντα» των Αθηνών και τον διαβόητο Ασλανίδη που τους έφερε, πίσω, το 1968, σε συσκευασία «δώρου» τον ολυμπιακών αισθημάτων, Κούδα, που ήθελε να τους δώσει με το «έτσι θέλω» το Κύπελλο του 1970, τιμωρώντας τον Λουκανίδη, αλλά η ομαδάρα του ΑΡΗ το πήρε πανάξια, παρά τα ακυρωθέντα γκολ του Αλεξιάδη, από τον περίφημο Ζλατάνο και τη διαιτησία του στο 3-3 του 1972 που οδήγησε, σε σύλληψη (!) ποδοσφαιριστών του ΑΡΗ, από το πρωτάθλημα του Κουλούρη και της αποκέντρωσης, το 1985, από τις ενέργειες του μακαρίτη Δέδε για να μειωθεί η ποινή αποκλεισμού από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις από τις έκτακτες επιχορηγήσεις για έργα υποδομής το 1996 και τα… πέναλτι για τη σωτηρία, από τον αξιόπιστο Μπατατούδη που ήρθε κι αυτός ουρανοκατέβατος και σταλμένος με την ετικέτα του επενδυτή, από τις κρατικές χορηγίες που εδώ και 15 χρόνια έχουν μόνιμα στη φανέλα τους, από τη συνεργασία με τον Γκαγκάτση, από τους φωτογραφικούς νόμους του Ορφανού και τις εγγυητικές επιστολές της Εθνικής Τράπεζας που λειτούργησε Κυριακή (!) για να προλάβουν τις καταληκτικές ημερομηνίες συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, από την ψήφιση του Μαρινάκη για την προεδρία της Σουπερλίγκας.
Όσοι αντέξατε να διαβάσετε την μακροπερίοδη αυτή πρόταση, συγχαρητήρια, αλλά κι αυτά που αναφέραμε είναι όσο πιο συνοπτικά μπορούσαν ν’ αναφερθούν σ’ ένα κείμενο. Αυτά έκανε η Αθήνα που είναι ο… «εχθρός» τους. Στο προσκήνιο βέβαια γιατίς το παρασκήνιο έχουμε… άλλα! Φίλοι και μάλιστα επιστήθιοι.
Δεν μας εκπλήσσει η δήλωση Δήμα. Παρόμοια είχε κάνει κι ο Φ. Σάντος (όταν έπαψε να έχει δεσμεύσεις λόγω επαγγελματικής συνεργασίας). Και πριν κι από τους δυο, είχαμε τους ειλικρινείς Αχ. Ασλανίδη και Β. Βασιλάκο που τα είπαν έξω από τα δόντια, τα παρατράγουδά τους. Το πρωτάθλημα του 1976 που έγινε «λοταρία» κι αφού δεν μπόρεσαν να τα συμφωνήσουν οι της Αθήνας που θα πάει, τους του έδωσαν… ενώ το αντίστοιχο του 1985 ήρθε επειδή τους βοήθησε η διαιτησία.
Μόνοι τους τα «ξερνάνε». Δεν είναι ισχυρισμοί του SUPER 3 ή Αρειανές τοποθετήσεις λόγω αντιπαλότητας. Δεν μπορούν οι άνθρωποι να κρυφτούν. Η χαρά δεν τους αφήνει. Πιστεύουν ότι «αμαρτία» εξομολογημένη δεν είναι αμαρτία. Είναι αυτό που λένε «με τον… θείο δεν είναι αμαρτία».
Αυτή είναι η ιστορία του αθλητισμού στη Βόρεια Ελλάδα, εδώ και δεκαετίες. Ένα καθαρό δικό μας, είναι δυο «πέτσινα» δικά τους. Και σημαντικότερος, ακόμα κι από τους τίτλους, είναι ο τίτλος τιμής. Να μπορείς να βαδίζεις έχοντας ψηλά το κεφάλι σου και να ‘σαι άσπιλος από βρωμιές και παρασκήνιο. Να μη μπορεί κανείς να σου αποδώσει το παραμικρό ψεγάδι. Να είσαι περήφανος και ποτέ «σκυφτός»
Να ‘σαι ΑΡΗΣ, δηλαδή.
Super3.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου