Και το μετρό είναι το πλέον κραυγαλέο παράδειγμα, καθώς, παρότι δημοπρατήθηκε (αρχικά) το μακρινό 1992, την ίδια ημέρα με εκείνο της Αθήνας, το μετρό της πρωτευούσης δημοπρατήθηκε ως δημόσιο έργο, ενώ αυτό της… συμπρωτευούσης θα κατασκευαζόταν με σύμβαση παραχώρησης.
Δέκα χρόνια μετά, κι αφού είχε μεσολαβήσει δεκαετής εξοργιστική αδράνεια των κυβερνήσεων Σημίτη, η κυβέρνηση Καραμανλή επιχείρησε να διορθώσει το προηγούμενο λάθος, κάνοντας όμως βιαστικές και λαθεμένες επιλογές. Σοβαρότατα λάθη στο σχεδιασμό, σταθμοί πάνω σε ρέματα ή σεισμογενή ρήγματα, ελλιπής χρηματοδότηση, παραπανίσιες στάσεις και αμαξοστάσια... Αποτέλεσμα; Μπόλικα πεταμένα λεφτά, σπατάλη πολύτιμου χρόνου με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους Θεσσαλονικείς και ιδιαίτερα για τους πέριξ των εργοταξίων μαγαζάτορες.
Την ίδια τύχη φαίνεται πως θα έχει και η εξωτερική περιφερειακή. Η… γαλαντομία στους σχεδιασμούς επί χάρτου του Γιώργου Σουφλιά κινδυνεύει να τινάξει κι αυτό το έργο στον αέρα, όπως έχει γίνει ήδη με την περιβόητη υποθαλάσσια, για τη μη υλοποίηση της οποίας το ελληνικό δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει τουλάχιστον 67 εκατομμύρια ευρώ!
Όπως μαρτυρούν τα τρία ανωτέρω έργα αλλά και πλείστα άλλα, όπως η θαλάσσια αστική συγκοινωνία, τα υπόγεια πάρκιγκ κ.ο.κ., η Θεσσαλονίκη εκτός από αδικημένη πόλη είναι πρωτίστως κακομελετημένη.
Η παρούσα κυβέρνηση -η οποία διαθέτει άλλωστε στο αρμόδιο υπουργείο τέσσερις Θεσσαλονικείς, δύο υφυπουργούς και δύο γενικούς γραμματείς- φαίνεται να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Μένει να δούμε εάν και με ποιον τρόπο θα επιχειρήσει να το διορθώσει. Οι Θεσσαλονικείς είναι έτοιμοι να αποδεχθούν οποιαδήποτε λύση, αρκεί να είναι η βέλτιστη, λειτουργική και αποτελεσματική. Όχι μπαλώματα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου