Στην Βυζαντινή εποχή, τα μοναστήρια γιόρταζαν με αυστηρή νηστεία την Σαρακοστή. Ένας καλόγερος όμως δεν άντεξε και τηγάνισε κρυφά, σε μια σπηλιά, ψάρια. Για να τον τιμωρήσουν, του γέμισαν το στόμα κάρβουνα και έψησαν ένα ψάρι στα χείλη του.
Γύρω στα 1815 υπήρχε κάποιος κομπογιαννίτης, ο Παρθένης Νένιμος, ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε βρει το φάρμακο για τους βαρύτατα ερωτευμένους. Επρόκειτο για ένα παρασκεύασμα από σιταρένιο χυλό ψημένο στο φούρνο. Όσοι λοιπόν αγαπούσαν χωρίς ανταπόκριση, θα έλυναν το πρόβλημά τους τρώγοντας αυτή τη θαυματουργή πίτα - και μάλιστα επί τρεις ημέρες, κάθε πρωί, τελείως νηστικοί.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου