Όταν ο βασιλιάς Κάσσανδρος της Μακεδονίας ίδρυε τη Θεσσαλονίκη το 315 π.Χ. στην περιοχή της αρχαίας ελληνικής κωμόπολης Θέρμη, επέλεξε να δώσει στην πόλη ένα όνομα σημαντικό για εκείνον, το όνομα της συζύγου του, ετεροθαλούς αδερφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Έτσι ξεκινούσε η ιστορία μιας πόλης που περισσότερα από 4.000 χρόνια προσελκύει τα διεθνή βλέμματα.
Η Θεσσαλονίκη κερδίζει σύντομα τη φήμη της «Μητέρας όλης της Μακεδονίας» και ενδύεται τον μανδύα ενός κομβικού εμπορικού κέντρου με συνδέσεις προς όλους τους λιμένες της ανατολής, αναπτύσσοντας παράλληλα μια ξεχωριστή πολιτιστική ταυτότητα.
Το 279 π.Χ. γίνεται πρωτεύουσα ρωμαϊκής επαρχίας, της επαρχίας της Μακεδονίας. Μια «ελεύθερη πόλη» κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής, συνδέεται με την ανατολή και τη δύση μέσω της Εγνατίας οδού, η οποία συμβάλλει καταλυτικά στην ανάπτυξη και την ευημερία της.
Το 50 μ.Χ. ο Απόστολος Παύλος επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη και ιδρύει τη δεύτερη χριστιανική εκκλησία στην ευρωπαϊκή ήπειρο, που προετοίμασε και απέστειλε τις περίφημες επιστολές «προς Θεσσαλονικείς», οι οποίες θεωρούνται από τα πλέον σημαντικά κείμενα της χριστιανικής πίστης. Στο πλαίσιο της βυζαντινής αυτοκρατορίας η Θεσσαλονίκη αποκτά τον ρόλο του δεύτερου πόλου μετά την Κωνσταντινούπολη. Ο ρόλος της αυτός της κληροδοτεί έναν βυζαντινό χαρακτήρα, που διατηρείται ως σήμερα, αφού είναι η πόλη με τα περισσότερα βυζαντινά μνημεία από οποιαδήποτε άλλη. Οι καλλιτεχνικές, πνευματικές και θρησκευτικές της επιρροές επιδρούν καταλυτικά στους βαλκανικούς λαούς.
Το κοινό κεφάλαιο της βυζαντινής αυτοκρατορίας, του λίκνου της χριστιανικής πίστης και του ελληνικού πολιτισμού, η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε «μάτι της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ελλάδας».
Το 1430 μ.Χ. καταλαμβάνεται από τους Τούρκους του Μουράτ Β’. Χιλιάδες Θεσσαλονικείς σφαγιάζονται ή οδηγούνται στα σκλαβοπάζαρα. Παρά την ένταση όμως του τούρκικου ζυγού η Θεσσαλονίκη καταφέρνει να διατηρήσει την ηθική και εθνική της δύναμη, που η πόλη είχε κληρονομήσει από τον ιστορικό της πολιτισμό. Μετά τους διωγμούς του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας στην Ισπανία χιλιάδες Εβραίοι καταφεύγουν στη Θεσσαλονίκη το 1492 και γίνονται φορείς οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης για την πόλη.
Το 1912 η Θεσσαλονίκη ελευθερώνεται από τον ελληνικό στρατό, την ημέρα μάλιστα της εορτής του προστάτη της, Αγίου Δημητρίου, και σύντομα εισέρχεται σε μια νέα αναπτυξιακή τροχιά. Στο πέρασμα των χρόνων εξακολουθεί να δέχεται χτυπήματα, που όμως τη χαλυβδώνουν ακόμη περισσότερο. Το 1917 μεγάλη πυρκαγιά καταστρέφει το κέντρο της πόλης, αφήνοντας πίσω της ανυπολόγιστες ζημιές και χιλιάδες αστέγους.
Μερικά χρόνια αργότερα, το 1925, ιδρύεται στην πόλη η Διεθνής Έκθεση και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αμφότερα σύμβολα της αναπτυξιακής της πορείας. Το 1966 αναβιώνει στη Θεσσαλονίκη η γιορτή των Δημητρίων, ενώ το 1978 ένας ισχυρός σεισμός τη συγκλονίζει προκαλώντας καταστροφές. Σημαντικός σταθμός στην ιστορία της Θεσσαλονίκης αποτελεί το 1997 όταν ανακηρύσσεται πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης και καλείται να δώσει ένα δείγμα της πλούσιας πολιτιστικής της κληρονομιάς.
Μια περιήγηση στην πόλη φανερώνει με την πρώτη ματιά το ιστορικό της παρελθόν. Το προπύργιο οχύρωμα με τους έξι πύργους του, όπου πρωταγωνιστεί ο Λευκός Πύργος, το σύμβολο της Θεσσαλονίκης, δίνει μια γεύση από την πλούσια ιστορία της.
Η σύγχρονη Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη ανοιχτή και έτοιμη να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη της. Μια πόλη, που πέρα από την ιστορική της ταυτότητα, παραμένει ζωντανή, προσαρμοσμένη στις σύγχρονες τάσεις, με τον παλμό να δίνεται από τους χιλιάδες νέους που φοιτούν στα δύο πανεπιστημιακά της ιδρύματα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου