ΑΦΙΕΡΩΜΑ:SUPER-3- Η ΣΚΕΨΗ,Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ,Η ΤΡΕΛΑ,Η ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ!ΜΕΡΟΣ 3o

Η Εποχή Ζαχουδάνη - Νέοι Αγώνες  

Όπως όλοι φοβόμασταν και περιμέναμε, ο Ζαχουδάνης δεν διέφερε σε τίποτα από τους δύο προαναφερόμενους κυρίους.

Μέσα σε χρόνο ρεκόρ υπερχρέωσε με δισεκατομμύρια την ΠΑΕ, πούλησε τον Χαριστέα εξαφανίζοντας τα λεφτά της μεταγραφής, ενώ η εσωτερική κατάσταση της ομάδας ήταν ένα πραγματικό μπάχαλο. Ο ΑΡΗΣ βρέθηκε σε κλοιό χρεών, τράπεζας, ΙΚΑ, αλλά και τοκογλύφων, μιζαδόρων και άλλων παρόμοιων υποκειμένων και φυσικά ήταν ανάλογη η αγωνιστική του πορεία.

Ουδείς εκ των ...παραδοσιακών (!!!) παραγόντων του ΑΡΗ τόλμησε να πει κάτι σε βάρος του Ζαχουδάνη. Άλλωστε πολλοί απ� αυτούς συνεργάστηκαν μαζί του. Η ευφράδεια και το πάθος που έδειχναν όλοι αυτοί σε βάρος του SUPER-3 εξαφανίστηκαν, δεν υπήρχαν για τον καταστροφέα που ονομαζόταν Ζαχουδάνης.

Χρειαζόταν πάλι ο σύνδεσμος να ξεκινήσει έναν αγώνα, καθώς ο ΑΡΗΣ είχε φτάσει πια στο χείλος του γκρεμού.

Ξεκινήσαμε με κατάληψη των γραφείων της ΠΑΕ, προχωρήσαμε σε καταγγελίες για τις οικονομικές ατασθαλίες του νέου μεγαλομετόχου, ξαναβγήκαμε στο μετερίζι γυρνώντας τα γραφεία των υπουργών ζητώντας απ' αυτούς κάποια νομοθετική ρύθμιση ώστε ο καταστροφέας να κηρυχθεί έκπτωτος και οι μετοχές του να περιέλθουν στον ΑΣ.

Μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο αγώνες και τρέξιμο καταφέραμε να πετύχουμε τον σκοπό μας.

Διώξαμε τον ουρανοκατέβατο (ή ίσως σταλμένο από κάποιον) Ζαχουδάνη και φέραμε τις μετοχές της ΠΑΕ στα χέρια ανθρώπων του ΑΡΗ.

Δυστυχώς όμως τα χρέη που άφησε ο Ζαχουδάνης υπήρχαν ακόμα...

    Μετά Ζαχουδάνη Περίοδος & Νέοι Μεγαλομέτοχοι  

Η απαλλαγή από τον καταστροφέα Ζαχουδάνη ήταν μόνο το ξεκίνημα για την προσπάθεια να κρατηθεί ο ΑΡΗΣ ζωντανός.

Πίσω του υπήρχε πραγματικά ένα ισοπεδωμένο τοπίο. Ο χαρακτηρισμός «καμμένη γη» είναι πολύ λίγος για να αποτυπώσει την πραγματικότητα που υπήρχε στην ομάδα μας το καλοκαίρι του 2002. Παρ' όλα αυτά οι άνθρωποι της διοικούσας επιτροπής ξεκίνησαν έναν τιτάνιο αγώνα ώστε ο ΑΡΗΣ και οικονομικά να σωθεί αλλά και αγωνιστικά να προχωρήσει σύμφωνα με το όνομά του και την ιστορία του.

Τότε ήταν που ο Κοντομηνάς θέλοντας να δείξει ένα καλό πρόσωπο προς τον λαό του ΑΡΗ υποσχέθηκε μια βοήθεια ύψους 4.000.000 ευρώ. Αυτά τα λεφτά σε συνδυασμό και με το συμβόλαιο συνεργασίας του ΑΡΗ με τον ALPHA - Digital αποτελούσαν την εγγύηση της εξόδου του ΑΡΗ από το οικονομικό τέλμα αν εφαρμοζόταν μια σωστή διαχείριση των εσόδων.

Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά ο κ. Κοντομηνάς δεν στάθηκε και τόσο συνεπής στις υποσχέσεις του. Γιατί από τα υποσχεθέντα 4.000.000 ευρώ έδωσε μόνο τα 2.000.000 ευρώ, ενώ μετά από λίγο ακολούθησε η κατάρρευση και πτώχευση του ALPHA - Digital με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να μην μπορεί να εισπράξει το συμφωνηθέν πόσο ύψους περίπου 4.500.000 ευρώ.

Και όμως το μεράκι και η αγάπη με την οποία δούλεψαν τα μέλη της διοικούσας επιτροπής ήταν αρκετά για να «στήσουν» μια πολύ καλή αγωνιστικά ομάδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι έξι μόλις νεοαποκτηθέντες παίκτες δεν άφησαν να φανεί το κενό που άφησαν οι 19 αποχωρήσαντες της προηγούμενης περιόδου. Η ομάδα μας απέδωσε καλό ποδόσφαιρο κατά την διάρκεια της χρονιάς και κατόρθωσε να φτάσει στον τελικό κυπέλλου ύστερα από 33 χρόνια αλλά ταυτόχρονα να κερδίσει και την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΑΡΗΣ με τόσα πολλά προβλήματα την περίοδο 2002 - 03 είχε καλύτερη παρουσία στο πρωτάθλημα από ότι τα 3 χρόνια με πρόεδρο το Κοντομηνά και το ένα με τον Ζαχουδάνη.

Η μεγάλη παραφωνία ήταν οι ενέργειες του Νίκου Τσαρούχα στις σχέσεις του ΑΡΗ με τον ALPHA - Digital. Ενεργώντας μόνος και χωρίς την σύμφωνη γνώμη όλων των διοικούντων, επέστρεψε στον Κοντομηνά τις επιταγές του ALPHA - Digital που κατείχε ο ΑΡΗΣ σαν εξασφάλιση, έναντι ελαχίστων χρημάτων και κάποιων προφορικών υποσχέσεων, οι οποίες φυσικά δεν τηρήθηκαν για άλλη μια φορά.

Aποτέλεσμα; Ο ΑΡΗΣ απεμπόλησε στην κυριολεξία κυριαρχικά του δικαιώματα χωρίς κανένα αντάλλαγμα και έμεινε μόνο με τα χρέη προς το κράτος και προς τρίτους.

Όμως οι πράξεις των δύο - δήθεν μεγαλομετόχων Τσαρούχα και Καραμπέρη δεν σταμάτησαν εδώ...

Η Διοικούσα Επιτροπή

Το καλοκαίρι του 2003 παρουσίασαν μια τάχα μεγάλη διοικητική λύση. Έφεραν κάποιους αραβοϊσπανούς που υποτίθεται ότι θα επένδυαν στον ΑΡΗ μεγάλα ποσά και θα έλυναν τα προβλήματά του. Αφού σπαταλήθηκε ένα τρίμηνο οι μεγάλοι επενδυτές αποδείχθηκαν μια μπαρούφα και ο ΑΡΗΣ έπρεπε πια να «τρέξει» στην κυριολεξία για να μπορέσει να συμμετάσχει στο νέο πρωτάθλημα. Υπήρξε μια νέα μεγάλη αιμορραγία σε έμψυχο υλικό. Ούτε λίγο ούτε πολύ 15 βασικοί παίκτες χάθηκαν από την ομάδα μας. Οκτώ το καλοκαίρι και έξι τον Ιανουάριο κάνοντας οι περισσότεροι προσφυγές. Απομείναμε να παίξουμε με τους περσινούς αναπληρωματικούς και την εφηβική ομάδα χωρίς να έχει γίνει έστω και μια στοιχειώδης προετοιμασία. Με τέτοια δεδομένα λοιπόν δεν μπορούσε να υπάρχει άλλος στόχος, παρά μόνο η σωτηρία. Τόσο στον αγωνιστικό, όσο και στον ιδιοκτησιακό και οικονομικό τομέα.

Στις 15 Ιανουαρίου του 2004 η διοικούσα επιτροπή κατάφερε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Με τιτάνιο αγώνα σ'όλους τους τομείς και με την ενεργή συμπαράσταση του συνδέσμου μας και του ανώνυμου Αρειανού οπαδού κατάφερε να φέρει εις πέρας τον αντικειμενικό στόχο μας. Την σωτηρία της ομάδας τόσο μέσα στο γήπεδο όσο και στην επιτροπή Παπαλάκη.

Η διοικούσα επιτροπή που αποτελούνταν από τα μέλη του Α.Σ. και ανέλαβε την διοίκηση της ΠΑΕ ΑΡΗΣ στις 15/1/2004, δηλαδή στην μέση σχεδόν της σεζόν 2003-2004 είχε όπως είχαμε προαναφέρει ένα πολύ δύσκολο στόχο να φέρει εις πέρας. Θα έπρεπε να σώσει από υποβιβασμό την ποδοσφαιρική μας ομάδα που πάλευε αποδεκατισμένη και καταχρεωμένη να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Φυσικά προείχε όπως ήταν ευνόητο πρώτα η σωτηρία και στην συνέχεια το μέλλον της ομάδας μας, σε σχέση με το τεράστιο χρέος των 18.000.000 ευρώ που μας είχαν αφήσει "πεσκέσι" οι παραγοντάρες του ΑΡΗ.

Από ένα τέτοιο αγωνιστικό προσκλητήριο δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση όχι απλώς να λείπει, αλλά να μην έχει πρωταγωνιστικό ρόλο ο σύνδεσμος μας. Ο SUPER 3 συμπαραστάθηκε στην διοικούσα επιτροπή όσο κανένας άλλος στο δύσκολο έργο της.

Συλλαλητήριο

Φωνάζοντας "παρών" σ' όλα τα παιχνίδια εντός ή εκτός έδρας και διοργανώνοντας το μεγάλο συλλαλητήριο τον Ιανουάριο του 2004, αλλά και ενημερώνοντας πολιτικούς παράγοντες, υπουργούς, βουλευτές, δημοτικές αρχές κλπ. για το πρόβλημα του ΑΡΗ, επιτεύχθηκε κατά πρώτο λόγο αποτέλεσμα, δηλαδή η αποφυγή του υποβιβασμού. Όμως παρέμεναν βουνό στην κυριολεξία τα προβλήματα που χρειάζονταν να επιλυθούν το καλοκαίρι του 2004 για να μπορέσει να ορθοποδήσει ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ.

Οι ποδοσφαιριστές που ανήκαν στο ρόστερ του ΑΡΗ το καλοκαίρι του 2004, ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Οι περισσότεροι προτίμησαν να συνεχίσουν σε άλλες ομάδες την καριέρα τους αφού είχαν να λαμβάνουν μεγάλα χρηματικά ποσά από την ΠΑΕ ΑΡΗΣ από την εποχή Ζαχουδάνη κυρίως. Το χειρότερο όμως για τους ανθρώπους της διοικούσας επιτροπής ήταν ότι οι μετοχές της ΠΑΕ εξακολουθούσαν να βρίσκονται στα χέρια των Καραμπέρη - Τσαρούχα, δύο ανθρώπων δηλαδή που ήδη αποτελούσαν παρελθόν για τα διοικητικά του ΑΡΗ.

Πως θα μπορούσε λοιπόν να προχωρήσει η ομάδα μπροστά;

Με τις μετοχές σε χέρια άλλων, την διοίκηση σε άλλους και τα προβλήματα των χρεών αλλά και του αποδεκατισμού του έμψυχου υλικού μόνο ευοίωνη δεν μπορούσε να χαρακτηρισθεί η κατάσταση που επικρατούσε. Η διοικούσα επιτροπή θεώρησε πως το πρώτο βήμα που έπρεπε να γίνει ήταν η απόκτηση του πακέτου των μετοχών από τους Τσαρούχα - Καραμπέρη ώστε η ίδια να γίνει πλέον κανονική διοίκηση και να μπορέσει να "πέσει" στον αγώνα για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων.

Ο SUPER 3 στήριξε σαφώς την προσπάθεια αυτή αφού φαινόταν πως ήταν μονόδρομος για την σωτηρία του ΑΡΗ. Δυστυχώς όμως συναντήσαμε μια πεισματική αντίδραση από τους δύο μεγαλομετόχους, χωρίς κανένα επιχείρημα αρνούνταν να μεταβιβάσουν τις μετοχές καθώς οι ημερομηνίες πίεζαν πλέον επικίνδυνα και ο ΑΡΗΣ πια βρισκόταν ένα βήμα πριν την ολική καταστροφή.

Τελικά ύστερα από μεγάλες διαπραγματεύσεις, πιέσεις αλλά και την καθολική αγανάκτηση του Αρειανού λαού, οι δύο μεγαλομέτοχοι εδέησαν να παραδώσουν στις 14 Ιουλίου τις μετοχές, 17 μόλις μέρες πριν την λήξη των μεταγραφών.
Τα προβλήματα για την νέα πια διοίκηση του ΑΡΗ ήταν βουνό. Προτεραιότητα δόθηκε στην πρόσληψη προπονητή που θα επέλεγε και τους παίκτες που έπρεπε ν' αποκτηθούν. Ο ερχομός του Γιώργου Χατζάρα του καλύτερου Έλληνα προπονητή εκείνη την εποχή - σκόρπισε ενθουσιασμό σ' όλο τον κόσμο του ΑΡΗ. Ακολούθησε η στελέχωση της ομάδας με έμψυχο υλικό.

Αποκτήθηκαν συνολικά 14 ποδοσφαιριστές στα μέτρα φυσικά των οικονομικών δυνατοτήτων της ΠΑΕ. Όμως υπήρχαν τα προβλήματα των χρεών, των προσφυγών αλλά και της υποθήκευσης του βοηθητικού του Νέου Ρυσίου. Ο SUPER 3 στήριξε τον αγώνα της διοίκησης όσο γινόταν περισσότερο. Σε πρώτη φάση σώθηκε το βοηθητικό, ρυθμίστηκαν πολλά χρέη ξένων ποδοσφαιριστών για να πάψει η απειλή της FIFA για τιμωρία, και κυρίως οργανώθηκε με τέλειο τρόπο η προσφυγή του ΑΡΗ στο άρθρο 44. Τα πράγματα φάνηκαν να μπαίνουν σε κάποιο δρόμο σωστό, αλλά στον αγωνιστικό τομέα τα αποτελέσματα δεν ήταν το ίδιο καλά. Απ' την αρχή του πρωταθλήματος παρά την συγκινητική παρουσία του κόσμου όλα έδειχναν ότι ο ΑΡΗΣ θα έδινε αγώνα για την σωτηρία του και πάλι.

Αγώνες για την υπαγωγή στο Αρθρο 44

Το Νοέμβριο του 2004 η δικαίωση του ΑΡΗ στα δικαστήρια σχετικά με το άρθρο 44 άνοιξε νέους ορίζοντες για το μέλλον του. Αυτό όμως που για όλους τους αγνούς Αρειανούς ήταν ένα θείο δώρο, υπήρξε για κάποιους - τόσο εντός όσο και εκτός ΑΡΗ - το έναυσμα να ξεκινήσει ένας αδυσώπητος και βρώμικος πόλεμος σε βάρος της ομάδας μας.
Οι εξωτερικοί εχθροί έβλεπαν πως τώρα πια έμπαιναν τα θεμέλια για το χτίσιμο μιας υγιούς δυνατής ομάδας που θα άλλαζε τις κατεστημένες ισορροπίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο και οι εσωτερικοί φοβούνταν πως θα έμπαιναν οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Άρχισαν να κατηγορούν και να διαδίδουν πως στην ουσία διοικούσε τον ΑΡΗ ο SUPER 3, παραποιώντας την αλήθεια, που δεν ήταν άλλη από την στήριξη που έδινε ο σύνδεσμος μας σ ' αυτούς του αγνούς Αρειανούς που αγωνίζονταν να σώσουν τον ΑΡΗ απ' την καταστροφή, ρισκάροντας τις περιουσίες τους και το κοινωνικό τους όνομα.
Ο πόλεμος αυτός άρχισε σιγά - σιγά να παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Συμμετείχαν άνθρωποι από τους παλαιούς παράγοντες του ΑΡΗ, από τον χώρο της δημοσιογραφίας αλλά και από κάποιους συμπολίτες συλλόγους. Ειδικά όταν ο ΑΡΗΣ άρχισε να παίρνει σιγά - σιγά επάνω του και κατάφερε να πετύχει ένα σερί 8 αγώνων αήττητος δείχνοντας να φεύγει σιγά - σιγά απ' την επικίνδυνη ζώνη, έγινε στην κυριολεξία απροκάλυπτος. Σε συνδυασμό με τα λάθη που άρχισε να διαπράττει η τεχνική ηγεσία του ΑΡΗ η ομάδα μας περιέπεσε ξανά στο γκρουπ των ομάδων που πάλευαν για την σωτηρία τους.
Ένα βρώμικο παρασκήνιο είχε στηθεί πλέον σε βάρος του ΑΡΗ επιζητώντας την καταστροφή του. Η οριστική απόφαση για τον υποβιβασμό του ΑΡΗ πάρθηκε την μέρα που απέκλεισε εκτός έδρας με 0-2 την ομάδα μοντέλο του περσινού πρωταθλήματος την Ξάνθη, παίρνοντας πανάξια το εισιτήριο για τον τελικό κυπέλλου.
Εάν ο ΑΡΗΣ παρέμενε στην Α΄ Εθνική με τα λεφτά απ' την συμμετοχή στον τελικό, αλλά και απ' την συμμετοχή του στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ καθώς και απ' τις χορηγίες που επρόκειτο να πάρει για τη νέα χρονιά (περίπου 8.000.000 ευρώ), θα γινόταν πλήρως ανεξάρτητος οικονομικά και ισχυρότατος αγωνιστικά. Αυτό ενοχλούσε και έκλεινε την πόρτα σε πολλούς.

Τα όσα έγιναν την προτελευταία αγωνιστική στο παιχνίδι με τον Ηρακλή, με την διακοπή του αγώνα και την επιβολή τιμωρίας 6 αγωνιστικών, μηδενισμό του ΑΡΗ και -3 βαθμούς καθώς και το παρασκήνιο που υπήρξε τόσο σ' αυτό όσο και σε κάποια άλλα παιχνίδια, όπως επίσης και η προκλητική άρνηση της ΕΠΟ να εφαρμόσει τελεσίδικες αποφάσεις της FIFA για αφαίρεση 12 βαθμών από τον Πανιώνιο οδήγησαν δια της βίας τον ΑΡΗ στην β' Εθνική.

Το καλοκαίρι δόθηκε ένας μεγάλος αγώνας τόσο για αναδιάρθρωση των κατηγοριών όσο και για την δικαίωση του ΑΡΗ στο CAS. Κι εδώ όμως υπήρξε έντονο παρασκήνιο προκειμένου να μην δικαιωθούμε.
Ο ΑΡΗΣ εσκεμμένα απαξιώθηκε μέσα στην πόλη του κάτω απ' τα αδιάφορα βλέμματα των πολιτικών αρχόντων που ο ίδιος ο Αρειανός λαός εξέλεξε στις θέσεις και στα αξιώματα που αυτήν την στιγμή κατέχουν. Ταυτόχρονα επιχειρήθηκε να ξεκινήσει ένας διωγμός τόσο σε βάρος του συνδέσμου μας, όσο και σε βάρος της διοίκησης της ΠΑΕ.
Κάθε αγωνιστική του αποτυχία γίνεται αιτία να υπάρχουν στον τύπο της Θεσσαλονίκης οχετοί ύβρεων και κινδυνολογιών, ενώ παρόμοιες αποτυχίες για ομάδες επιπέδου Champions' League και Α' Εθνικής ξεπερνιούνται από τους ίδιους επιδερμικά και επιφανειακά.
Το δίκιο και η αλήθεια όμως κάποτε έρχεται η στιγμή που θα λάμψουν. Η δικαίωση για όσους αγωνίζονται για το μεγαλείο του ΑΡΗ θα έρθει.
Ο αγώνας συνεχίζεται.

Γήπεδο "Νίκος Γκάλης" - Ρύθμιση Χρεών: Η κορυφαία Συνεισφορά του SUPER-3  

Χρόνια και χρόνια ο λαός του APH απαιτούσε από την πολιτεία την κατασκευή του δικού του γηπέδου και την ρύθμιση των χρεών που αλόγιστα οι αρρωστημένοι παράγοντες του είχαν δημιουργήσει.

Τίποτα βέβαια δεν γινόταν. Καμιά σοβαρή προσπάθεια δεν βλέπαμε. Καμιά σθεναρή αντίσταση...

Ο κόμπος πλέον είχε φθάσει στο χτένι. H ομάδα μπάσκετ του APH μας, αυτή η θρυλική αυτοκρατορία έμοιαζε να βυθίζεται οριστικά στα εγκληματικά λάθη μιας ολόκληρης δεκαετίας. Σ' ένα αμαρτωλό παρελθόν που την παρέσερνε όλο και πιο κοντά στον όλεθρο και την καταστροφή.

Ποιος να τρέξει για το γήπεδο ή για τα χρέη;

Οι γνωστοί παράγοντες του APH ήξεραν μόνο να μεριμνούν και να φλυαρούν περί "άλλων". Ήταν τότε που έγινε η μεγαλύτερη καινοτομία στα παγκόσμια αθλητικά πράγματα, με την ανάληψη της διοίκησης από τον SUPER-3.

Συγκέντρωση της 3ης Σεπτεμβρίου 2001 στα εγκαίνια της Δ.Ε.Θ.

Η απόφαση δεν ήταν δική μας, σχεδόν μας επιβλήθηκε εκ των πραγμάτων, η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο, το ιστορικό τμήμα μπάσκετ βρέθηκε να χαροπαλεύει και ο σύνδεσμος, χωρίς να έχει την πολυτέλεια για άλλες επιλογές και χωρίς να υπάρχουν τα χρονικά περιθώρια για να αναζητηθούν, έπρεπε να κάνει μια ακόμη υπέρβαση, την μεγαλύτερη μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή από την ημέρα της ίδρυσης του.

Η διοίκηση που ανέλαβε έπρεπε να λύσει πολλούς "γόρδιους δεσμούς", όπως όμως τελικά αποδείχθηκε χρειαστήκαν μόνο δύο μήνες για να γίνει ότι δεν έγινε σε 10 ολόκληρα χρόνια. Όσοι ενεπλάκησαν σε εκείνη τη διοίκηση σωτηρίας ασχοληθήκαν με όλα τα μεγάλα προβλήματα που ταλαιπωρούσαν το σύλλογο και έδωσαν λύσεις που κανείς στο παρελθόν δεν είχε ούτε τη θέληση ούτε την αποφασιστικότητα να δώσει.

Είδαμε επιτέλους υπουργούς και βουλευτές για πρώτη φορά όχι απλώς να υπόσχονται αλλά να υπογράφουν με χαρτιά και βούλες αυτά για τα οποία τόσα και τόσα χρόνια παλεύαμε.

Ο ρόλος μας ποτέ δεν ήταν αυτός, όμως ακόμη και προσωρινά όταν ο SUPER-3, με αποκλειστικό γνώμονα την μεγάλη αγάπη για τον ΑΡΗ μας, έκανε την υπέρβαση και ανέλαβε ευθύνες πολύ μακρύτερα από την σφαίρα των δραστηριοτήτων του, το έκανε με ανιδιοτέλεια και συνέπεια αλλά και αποτελεσματικότητα που δεν είχαμε γνωρίσει τα χρόνια που είχαν προηγηθεί από αυτούς που είχαν ασχοληθεί με τα κοινά, αλλά όχι μόνο δεν κατάφεραν να προσφέρουν αλλά δημιούργησαν και τεράστια προβλήματα κατά τη διάρκεια της ενασχόλησης τους.

O Σύνδεσμός μας παρ' ότι άπειρος σε θέματα αθλητικής διοίκησης έβαλε τα γυαλιά σ' όλους αυτούς τους δημαγωγούς και τους λασπολόγους που αρέσκονταν να μιλάνε για περιθωριακούς χούλιγκανς όταν αναφέρονταν στα μέλη του SUPER-3.

Αποδείχθηκε περίτρανα το ποια ακριβώς είναι η αλήθεια. Με έργα και όχι με λόγια!

Το 1998 ο μεγαλύτερος σύνδεσμος φιλάθλων του ΑΡΗ, ιδρύθηκε για να προκαλέσει την ανάσταση του λαού του ΑΡΗ και μεγαλούργησε σε αυτόν τον τομέα, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς τα δεδομένα που ίσχυαν πριν την ίδρυση του SUPER-3 και το γεγονός ότι, ειδικά στο ποδοσφαιρικό τμήμα, τα περισσότερα χρόνια μόνο ευνοϊκά δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν για τη συσπείρωση του λαού μας και την γιγάντωση της Αρειανής ιδέας.

Μετά την ανάσταση του λαού, το 2002 θα γραφτεί στην ιστορία του αγαπημένου μας συλλόγου ως η χρονιά που με την καθοριστική συμβολή του SUPER-3 αναστήθηκε το δοξασμένο τμήμα μπάσκετ με την υπαγωγή της ΚΑΕ ΑΡΗΣ σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης. Αιχμή του δόρατος της τιτάνιας προσπάθειας μας για να σβηστεί μια και για πάντα το αμαρτωλό παρελθόν και τα επακόλουθα του ήταν η ανεπανάληπτη και χωρίς προηγούμενο σε όγκο και παλμό συγκέντρωση 10.000 και πλέον Αρειανών την 3η Σεπτεμβρίου 2001, στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, στην πλατεία της ΧΑΝΘ, στο σημείο που συναντιούνται έξι κεντρικοί δρόμοι της πόλης και κανείς ποτέ μέχρι εκείνη την ημέρα, ούτε και έπειτα δεν διανοήθηκε να επιλέξει ως σημείο συγκέντρωσης. Το ατελείωτο κίτρινο ποτάμι που βγήκε στο δρόμο για να διατρανώσει τα δικαιώματα και κατέκλυσε την πλατεία αφήνοντας άφωνη ολόκληρη την Ελλάδα, ήταν η απαρχή των εξελίξεων που οδήγησαν στην λύτρωση.

Εκτός από το ζωτικής σημασίας της ρύθμισης των χρεών στο οποίο μπήκαμε μπροστάρηδες και από το οποίο ουσιαστικά ευεργετήθηκε η συντριπτική πλειοψηφία των καλαθοσφαιρικών σωματείων (περισσότερα από 100 σε ολόκληρη την χώρα) ένα άλλο μεγάλο επίτευγμα των αγώνων και των προσπαθειών μας ήταν τα πρώτα βήματα που έγιναν για την κατασκευή του γηπέδου "Νίκος Γκάλης". Το όραμα του λαού του ΑΡΗ για ιδιόκτητο γήπεδο στον Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ άρχισε να δρομολογείται με τον αποχαρακτηρισμό δασικής έκτασης την οποία παραχώρησε ο Δήμος Θεσσαλονίκης στην περιοχή της Νέας Ελβετίας (στην προέκταση της Οδού Παπαναστασίου). Ο προγραμματισμός αφορούσε την κατασκευή του γηπέδου μας κυρίως με αυτοχρηματοδότηση από την κατασκευάστρια εταιρία και ορισμένους χορηγούς.

Τον αποχαρακτηρισμό της έκτασης υπέγραψε ο τότε Υπουργός του Υπουργείου Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων κ. Λαλιώτης και ήταν το πρώτο μεγάλο βήμα για να αποκτήσει το δικό της "σπίτι" η ομάδα που έμαθε στους Έλληνες το μπάσκετ και τους έκανε να το αγαπήσουν, χαρίζοντας παράλληλα στη χώρα αναγνώριση σε διεθνές επίπεδο μέσω των συλλογικών μας διακρίσεων αλλά και των εθνικών μέσω των αθλητών του ΑΡΗ μας.

Εδώ και μερικά χρόνια δεν υπήρξαν οι εξελίξεις που θα περιμέναμε στο θέμα της ανέγερσης ενός ιδιόκτητου κλειστού γυμναστηρίου που θα στεγάσει τον Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ, λόγω των προβλημάτων που παρουσιάζονται με τους περιβάλλοντες χώρους του γηπέδου, όμως η αρχή έγινε με τη συμβολή του συνδέσμου και το όραμα μας παραμένει ζωντανό μέχρι την ημέρα που θα παρακολουθήσουμε την αγαπημένη μας ομάδα να δίνει τον πρώτο της αγώνα στο ιδιόκτητο γήπεδο της.

Η ρύθμιση των χρεών και ενέργειες για το γήπεδο "Νίκος Γκάλης" συνθέτουν αναμφισβήτητα και την κορυφαία συνεισφορά αυτού του συνδέσμου στον σύλλογο...

Η μοίρα τα έφερε όμως έτσι που την στιγμή που λυτρώθηκε το καλαθοσφαιρικό τμήμα, νέες δυσάρεστες περιπέτειες περίμεναν το λαό του ΑΡΗ μας, νέα ακόμη μεγαλύτερα δεινά μας περίμεναν, αυτή τη φορά στο ποδόσφαιρο το οποίο κινδύνεψε με άμεσο αφανισμό και διάλυση. Εδώ τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα γιατί εδώ το αμαρτωλό παρελθόν ήταν καλά ριζωμένο και ούτε μπροστά στο φάσμα της διάλυσης δεν άφησε την ομάδα, αντίθετα την αγκάλισε τόσο σφιχτά που δεν είχε οξυγόνο, δεν έπαιρνε ανάσα.

Με πυξίδα και οδηγό όμως την θριαμβευτική ανάσταση του μπάσκετ λίγο καιρό νωρίτερα, ο SUPER-3 όχι μόνο δεν εγκατέλειψε όπως θα έκαναν πολλοί, αλλά ξεκίνησε τον πιο δύσκολο, επίμονο, πολύμηνο αγώνα του. Οι κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν τις πρώτες ημέρες του 2004 συνεχίστηκαν με πολλές μορφές και τρόπους μέχρι την τελική δικαίωση που ήρθε την 10η Νοεμβρίου. Τα εμπόδια που συναντήσαμε στο δρόμο μας ήταν αναρίθμητα και κάθε είδους, οι εχθροί φανεροί και αφανέρωτοι αλλά ακόμη και όταν η κατάσταση είχε ζορίσει οριακά και απελπιστικά, εμείς δεν λυγίσαμε ούτε στιγμή. Με τους αγώνες του λαού μας, ο σύλλογος απαλλάχθηκε μια και για πάντα από όλους αυτούς που καταδυνάστευαν την ποδοσφαιρική ομάδα του ΑΡΗ μας, αλλά και από τα 18.000.000 ευρώ χρέη που άφησαν πίσω τους.