Ένας χρόνος ακόμα από την δολοφονία του Αλέξη...

Ένας χρόνος ακόμα πέρασε και προστέθηκε στον προηγούμενο που είχε περάσει, όπως θα προστεθεί κι ο επόμενος, κι ο μεθεπόμενος κι όλοι οι άλλοι που θ’ ακολουθήσουν. Δεν πρόκειται όμως ν’ αλλάξει τίποτα. Ο μικρός δεν πρόκειται να βρεθεί ξανά ανάμεσα στους φίλους και τους συγγενείς του, δεν θα ζήσει αυτά που του στέρησε η σφαίρα του δολοφόνου.

Κι εμείς όλοι δεν πρόκειται να τον «δούμε» ποτέ ξανά ανάμεσά μας, άσχετα αν δεν τον γνωρίζαμε, και μακάρι να μη τον μαθαίναμε ποτέ, όχι με τον τρόπο που τον μάθαμε τουλάχιστον, όχι θρηνώντας τον χαμό ενός παιδιού που όλοι τον αισθανθήκαμε σαν τον μικρό μας αδερφό.

Έχουν περάσει «κιόλας» δύο χρόνια. Δύο χρόνια που για την οικογένεια και τους φίλους του νεαρού Αλέξη είναι, σίγουρα, σκέτος Γολγοθάς. Δύο χρόνια που δεν στάθηκαν ικανά να σβήσουν την οργή και την αγανάκτηση για μία δολοφονία που έπληξε όλη την Ελλάδα, που «κατάφερε» να την αφυπνίσει, να την τραβήξει από την αποχαύνωση, να την σηκώσει από τον καναπέ, να την βγάλει στους δρόμους.

Η 6η Δεκέμβρη έχει μετατραπεί πλέον σε μία ημερομηνία σύμβολο για μνήμη και αντίσταση. Μνήμη, για το αποτρόπαιο γεγονός - αλλά και για άλλα παρόμοια που λαμβάνουν χώρα καθημερινά - και αντίσταση απέναντι στην ασυδοσία αυτών που καταχρώνται την εξουσία που τους δάνεισε ο Λαός για να τον υπηρετούν και που δεν την κληρονόμησαν από κανένα μεγαλοτσιφλικά πρόγονό τους.

Με την πάροδο των χρόνων, πολλοί θα θελήσουν να καπηλευθούν την δολοφονία του μικρού Αλέξη, ο καθένας για δικούς τους λόγους. Από πολιτικά κόμματα που θα συμπεριφέρονται λες και δεν έχουν ευθύνη για την εκτροφή και υπόθαλψη νοοτροπιών που οδήγησαν στο τραγικό αυτό γεγονός, μέχρι και συνδικαλιστικές οργανώσεις αστυνομικών που μπορεί στο τέλος να μας εμφανιστούν και ως τα θύματα αυτής και άλλων παρόμοιων υποθέσεων.

Το σίγουρο, και ενθαρρυντικό παράλληλα, είναι όμως ότι η ημερομηνία αυτή δείχνει να ριζώνει στη νέα γενιά, στους μαθητές, σαν «ευκαιρία» για αντίδραση, για διεκδίκηση αλλά και για απαίτηση όχι μόνο να μην υπάρξει ξανά κάτι παρόμοιο αλλά να ξεριζωθεί συθέμελα η αρρωστημένη νοοτροπία που οδηγεί σε τέτοια αποτρόπαια αποτελέσματα.

Ο σερίφης της Αθήνας που τόσο «μάγκικα» τράβηξε το όπλο του και έριξε νεκρό ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι έλαβε αυτό που του άξιζε. Ευχόμαστε μόνο ο πέλεκυς να έπεσε βαρύς επάνω του επειδή απλά έτσι πρόσταζε η δικαιοσύνη κι όχι υπό τον φόβο νέων αντιδράσεων σε διαφορετική περίπτωση.

Δυστυχώς οι μαθητές βγαίνουν σήμερα στους δρόμους στη μνήμη μιας στυγερής δολοφονίας. Δυστυχώς υπήρξε η δολοφονία, ευτυχώς υπήρξε η αντίδραση. Όσο οι νέοι δεν είναι διατεθειμένοι να ξεχάσουν και να «καταθέσουν τα όπλα», υπάρχει ελπίδα…
ΠΗΓΗ:

Super3.gr